Άρθρο του κ Θ. Αποστολόπουλου, Μέλος Δ.Σ. του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων
Ο όρος αδρανές χαρακτηρίζει οτιδήποτε που υπό κανονικές συνθήκες δεν παρουσιάζει καμία δράση ή ενέργεια.
Και όμως κάποιο αδρανές υλικό είναι η βάση της ενέργειας και της ανάπτυξης.
Η καθημερινότητα δημιουργεί αλυσιδωτές αντιδράσεις που μας οδηγούν στο ανωτέρω συμπέρασμα αν ακολουθήσουμε αντίστροφη συλλογιστική.
Ο χασάπης, ο μπακάλης, ο μανάβης έχουν δουλειά, όταν ο ηλεκτρολόγος, ο υδραυλικός και ο μπογιατζής έχουν και αυτοί δουλειά, αφού πρώτα έχουν δουλέψει ο σκαφτιάς ο σιδεράς, ο μπετατζής και ο οικοδόμος.
Όλοι οι παραπάνω δίνουν δουλειά στον έμπορο αυτοκινήτων, στον έμπορο ηλεκτρικών συσκευών, στις ταβέρνες, στα ρουχάδικα, τα παπουτσάδικα. Έτσι το χρήμα κυκλοφορεί και έρχεται η ανάπτυξη της οικονομίας.
Αυτοί είναι η απόληξη της παραγωγικής αλυσίδας που ξεκινά από την εξόρυξη των Ορυκτών Πρώτων Υλών.
Οι Ορυκτές Πρώτες Ύλες είναι αναγκαίες για την οικοδομική δραστηριότητα, για τα δημόσια έργα και τις υποδομές (ένα χιλιόμετρο εθνικής οδού χρειάζεται περίπου 30.000 τόνους αδρανών υλικών), που είναι η εναρκτήρια δράση για την ανάπτυξη οποιασδήποτε οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα αδρανή υλικά είναι οι περισσότερο χρησιμοποιούμενες Φυσικές Πρώτες Ύλες στον πλανήτη μας.
Χωρίς την οικοδομή (βλέπε αδρανή υλικά, μπετόν, άμμο, φυσικούς λίθους, μάρμαρα, βιομηχανικά υλικά, σίδερο, αλουμίνιο, γυαλί) δεν υπάρχει ανάπτυξη παρά μόνον η μέθοδος του ΔΝΤ την οποία όλοι μας βιώσαμε και καταλάβαμε πως λειτουργεί.
Χωρίς τις κατάλληλες υποδομές δεν υπάρχει τουρισμός, ούτε μπορεί να επιβιώσει η ναυτιλία της οποίας το κύριο έργο είναι η μεταφορά των Πρώτων Υλών. Το όφελος δε για την οικονομική ανάπτυξη ενός τόπου από τις εξαγωγές πρωτογενούς ή επεξεργασμένου ορυκτού είναι τεράστιο.
Είναι πολύ εύκολο να νομοθετείς και να «παράγεις» οδηγίες για μηδενικά καυσαέρια από το γραφείο σου που στεγάζεται συνήθως σε αριστουργήματα της μηχανικής και της αρχιτεκτονικής, κατασκευασμένα όχι από μία αλλά από πολλαπλές πρώτες ύλες. Όταν για ένα απλό σπίτι χρειάζονται περισσότεροι από 200 τόνοι ορυκτών, φανταστείτε τι χρειάζονται τα μεγαθήρια των Βρυξελλών.
Η μεγαλύτερη ανατροπή στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια ήταν η Γερμανική υποχώρηση από το δόγμα «όλα πράσινα» στο νέο σάλπισμα για «στρατηγικές πρώτες ύλες» αλλιώς θα τους έμεναν τα made in Germany αυτοκίνητα χωρίς ημιαγωγούς και ενέργεια για να κινηθούν.
Αυτοί που τα βάζουν με τα «κακά λατομεία, μεταλλεία, ορυχεία» παρακαλούνται να μην πλησιάζουν χασάπη, μανάβη, μπακάλη, ηλεκτρολόγο, υδραυλικό, να μην χρησιμοποιούν αυτοκίνητα, τραινάκι, αεροπλάνα, πλοία και συσκευές που κατασκευάστηκαν μετά την εποχή του χαλκού (3300 πΧ – 1200 πΧ) και βέβαια να μην έχουν κινητό τηλέφωνο που χρειάζεται πάνω από 40 διαφορετικά ορυκτά ανά συσκευή για να κατασκευαστεί. (Αυτό πονάει εεεεέ;)
Εάν θέλετε να μην είστε υπόλογοι στα παιδιά σας για το κληρονόμημα σας, σκεφτείτε λογικά και μην παρασύρεστε από επαγγελματίες φωνασκούντες της παράταξης «όχι σε όλα».
Υπάρχουν πάντα τρόποι για να εξορυχθούν και να επεξεργαστούν τα απαραίτητα για την ζωή μας υλικά, με σεβασμό στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, αρκεί να μην ξεχνάμε ποιο είναι το οικονομικό κόστος που είμαστε διατιθέμενοι να πληρώσουμε.
Τίποτα δεν είναι απλό όπως φαίνεται. Ακόμα και τα αδρανή υλικά δεν είναι αδρανή στην πρόοδο, την ευημερία και την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας.
Είναι ενεργά και πολύ μάλιστα.
