Στις 24 Αυγούστου συμπληρώνονται 172 χρόνια από τη γέννηση του κορυφαίου Έλληνα γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά. Η γενέτειρά του, Τήνος, τον τιμά με μια αντάξια έκθεση, ίσως η πιο σημαντική του φετινού καλοκαιριού. Μπορεί το έργο και η θρυλική ζωή του να δεσπόζουν έτσι κι αλλιώς στο νησί του μαρμάρου και των μαρμαροτεχνιτών, αλλά η έκθεση «Χαλεπάς – Γλυπτικής μέγιστον μάθημα», κάνει την παρουσία του ακόμα πιο έντονη.
Η έκθεση, που ήδη υποδέχεται επισκέπτες από όλο τον κόσμο, συγκεντρώνει δύο εξαιρετικά σημαντικά σύνολα έργων του Γιαννούλη Χαλεπά: τη συλλογή του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού και τη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση.
Μετά την αφιερωματική έκθεση που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2022 στο Τελλόγλειο Ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση, τα έργα του σπουδαίου γλύπτη ταξίδεψαν στον τόπο όπου γεννήθηκε, έζησε και εμπνεύστηκε, δημιουργώντας μια έκθεση που έρχεται να καλύψει μεγάλο μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.
Το γεγονός, σε επιμέλεια της Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά, μας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την καλλιτεχνική πορεία του δημιουργού, από τα πρώτα έργα του έως την ώριμη παραγωγή του στην Αθήνα, με 30 έργα που σηματοδοτούν την τρίτη καλλιτεχνική του περίοδο και βρίσκονται στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση. Κυρίως, όμως, σε αυτή την έκθεση μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον «νέο» Χαλεπά, καθώς το «γλυπτικής μέγιστον μάθημα» (κατά τον Δημήτρη Πικιώνη) αφορά την προσέγγιση και κατανόηση της δημιουργικής πορείας του γλύπτη, ιδιαίτερα όταν επιστρέφει στο νησί και στην τέχνη του μετά από μεγάλη και δραματική διακοπή εργασίας 40 χρόνων.
Ποιοι ήταν οι λόγοι και οι συνθήκες, γιατί στράφηκε στον πηλό και πού οδήγησε την τέχνη του καταλήγοντας στα σημαντικά έργα της τελευταίας περιόδου που φιλοτέχνησε στην Αθήνα; Παρά τις δυσκολίες, παλιές και νέες, στη ζωή του, παρακολουθούμε να αναδύεται ο «νέος» Χαλεπάς με μια συγκλονιστική προσπάθεια και προσήλωση στην έρευνα της «ουσίας» της γλυπτικής, όπως αυτός την αντιλαμβανόταν.
Στη Χώρα, η Συλλογή Χαλεπά του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, που στεγάζεται στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού (ΙΤΗΠ), περιλαμβάνει το σημαντικότερο σύνολο γλυπτών της πρώτης και, κυρίως, της δεύτερης περιόδου του γλύπτη, όταν επιστρέφει στο νησί μετά τον εγκλεισμό του στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας το 1902.
Εκεί δημιουργεί ένα έργο διαφορετικό από αυτό της νιότης του, με ξεχωριστή σημασία για τη νεοελληνική γλυπτική. «Τα σημερινά του έργα εμφανίζουν τέχνην πρωτόγονον. Εις αυτά διέκρινα την γραμμήν, την φαντασίαν και τάσιν της νεωτέρας τέχνης» γράφει ο γλύπτης Θωμάς Θωμόπουλος το 1922, μετά από επίσκεψή του στην Τήνο. Και συνεχίζει: «Θα είναι τιμή διά την Ελλάδα, διά τον κόσμο όλον και προπαντός διά την Τήνον, η μέριμνα διασώσεως του έργου του Χαλεπά».
Ανάμεσα στα έργα του αυτά ήταν το εντυπωσιακό Παραμύθι της Πεντάμορφης, καθώς και τα Σάτυρος και Έρως (τρεις σπουδαίες πρώιμες εκδοχές), Κοιμωμένη Αριάδνη, Ηρωδιάς, Μέγας Αλέξανδρος ζωντανός και νεκρός, που αποτελούν θησαυρούς και έργα αναφοράς για τη νεοελληνική γλυπτική.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ το έργο του Χαλεπά μοιάζει να συγκινεί και να εμπνέει καλλιτέχνες, ερευνητές, επιστήμονες, οι οποίοι φαίνεται να έχουν πια την ωριμότητα να το προσεγγίσουν. «Αν η Κοιμωμένη είναι μια ελεγεία για την νέα γυναίκα που χάθηκε, η Αναπαυομένη είναι ένα ερωτηματικό για την ύπαρξή της» σημείωνε ο αείμνηστος Χρόνης Μπότσογλου, έργο του οποίου πλαισιώνει το αφιέρωμα. Το έργο του Χαλεπά, το θαυμαστό πριν την ασθένεια, το συγκλονιστικό μετά συμβολίζει και συμπυκνώνει την περιπέτεια της σύγχρονης ελληνικής τέχνης.
Όπως δηλώνει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, «ο Χαλεπάς αποκαλύπτει ανάγλυφα με την τραγική του μοίρα το κοσμογονικό πέρασμα της καλλιτεχνικής συνείδησης από τον 19ο στον 20ό αιώνα. Στο πρόσωπο του η ελληνική τέχνη της εποχής του βιώνει με οδυνηρή αυτογνωσία την αργή, τραυματική μετάβαση από τον ευρωπαϊκό ακαδημαϊσμό στη σοφή, δωρική λιτότητα ενός ελληνικού μοντερνισμού».
Χωρίς να έχει άμεση επαφή με το εξωτερικό φαίνεται ότι με κάποιον τρόπο (από έντυπα, πληροφορίες, σχόλια ομοτέχνων του) παρακολουθούσε –συνειδητά ή ασυνείδητα δεν είναι εύκολο να πει κανείς– τις σύγχρονες ανησυχίες. Ολοένα και περισσότερο διακρίνουν σήμερα την επαφή που είχε ο Χαλεπάς με την σύγχρονη παραγωγή μέσα από τις σελίδες των Cahiers d ‘Art ή άλλων εντύπων που είχε στη διάθεση του στο σπίτι της οδού Δαφνομήλη και αναγνωρίζουν την οπτική του μνήμη.
Το Ίδρυμα Ωνάση δεν θα μπορούσε να λείπει από την έκθεση. Το επιβάλλει, άλλωστε, ο πλούτος των έργων του Χαλεπά που διαθέτει: ένα μεγάλο σύνολο γλυπτών, σχεδίων, προπλασμάτων και εκμαγείων από τη σημαντικότερη συλλογή έργων του γλύπτη, εκείνη των ανιψιών του, Βασίλη και Ειρήνης, οι οποίοι τον φιλοξένησαν στην Αθήνα την περίοδο 1930-1938.
Από τη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Τήνο το εμβληματικό έργο Οιδίπους και Αντιγόνη, το πρώτο γλυπτό του μετά την εγκατάστασή του στην Αθήνα, δύο προσπάθειες για το θέμα Σάτυρος και Έρως, το πορτρέτο της ανιψιάς του Ευτυχίας με την αυτοπροσωπογραφία του στο πίσω μέρος, η Κοιμωμένη στη λεγόμενη «μακέτα Στρέφη» (1937) κ.ά.
Ο Αντώνης Σ. Παπαδημητρίου, Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, αναφέρει: «Με τον ευγενικό δανεισμό έργων στην Τήνο, ανανεώνουμε το ενδιαφέρον για έναν μεγάλο νεωτεριστή της εποχής του. Συμμετέχουμε έτσι σε έναν διάλογο ανάμεσα σε σπουδαία έργα, ώστε τελικός αποδέκτης να είναι ο επισκέπτης. Είναι μια οφειλόμενη τιμή στον ίδιο, τον γενέθλιο τόπο του και τη λαϊκή παράδοση εντός της οποίας δημιούργησε.
Στην Τήνο του Γιανούλη Χαλεπά προσφέρουμε ένα κομμάτι της δικής του ”δωρεάς”, χάρη στην εξαιρετική συνεργασία με το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού και την πολύτιμη συνδρομή της επιμελήτριας Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά. Και στους δύο οφείλουμε ιδιαίτερες ευχαριστίες και ειλικρινή σεβασμό».
Μέγαρο Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού, Χώρα Τήνου Ακτή Γ. Δρόσου. Διάρκεια έκθεσης: έως 16 Οκτωβρίου. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη & Πέμπτη: 9:00 – 14:30. Παρασκευή – Κυριακή: 10:00 – 14:00 & 19:00 – 21:30
Πηγή: tinostoday.gr
