Δυσλειτουργίες και ευτράπελα της απόφασης αυτής.
Του Μ. Κωνσταντινίδη γεν. γραμματέα του ΣΜΕ
Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα αναφερθεί στο προβληματικό Προεδρικό Διάταγμα που ορίζει τα θέματα των αδειών χειρισμού των μηχανημάτων έργου και είχα υποσχεθεί να ασχοληθώ με το θέμα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
Το ΠΔ 113 ισχύει από τον Οκτώβριο του 2012 και έχει εκδοθεί για να αντικαταστήσει το ΠΔ 31 του 1990 που ίσχυε μέχρι τότε. Στόχος του ήταν όπως αναφέρει ο τίτλος του << Καθορισμός ειδικοτήτων για την επαγγελματική δραστηριότητα του χειρισμού των μηχανημάτων τεχνικών έργων, καθορισμός κριτηρίων για την κατάταξη των μηχανημάτων σε ειδικότητες και ομάδες, καθορισμός επαγγελματικών προσόντων και προϋποθέσεων για την άσκηση της επαγγελματικής αυτής δραστηριότητας από φυσικά πρόσωπα και άλλες ρυθμίσεις.
Με το ΠΔ αυτό τα μηχανήματα έργου χωρίζονται σε δύο ομάδες ανάλογα με την ισχύ τους, σε αυτά της Ομάδας Β με κινητήρες εσωτερικής καύσης η με ηλεκτρικούς κινητήρες μέχρι 120 Kw. και σ’ αυτά της Ομάδας Α με κινητήρες εσωτερικής καύσης η με ηλεκτρικούς κινητήρες πάνω από 120 Kw. Επίσης στο ίδιο ΠΔ καθορίζονται οι ασκούμενες επαγγελματικές δραστηριότητες, τα καθήκοντα και οι προϋποθέσεις άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας και στο άρθρο 10 αναφέρεται η διαδικασία αντιστοίχισης και αντικατάστασης των υφισταμένων αδειών που έχουν εκδοθεί με το Β.Δ. 7/6/31.7.46 (Α 228) η το Π.Δ. 22/1976 (Α 6) η το Π.Δ. 31/1990 όπως προέβλεπε η παράγραφος 5 του άρθρου 4 της ΥΑ 3982/2011. Βάσει του ΠΔ αυτού εκδίδεται η απόφαση Οικ.1032/166/Φ.Γ.9.6.4 (Η) ΦΕΚ 519/6.3.2013 με την οποία κατατάσσονται τα μηχανήματα έργου σε ειδικότητες και ομάδες, ως προς την δραστηριότητα του χειρισμού και επίσης γίνεται η αντιστοίχιση των υφισταμένων αδειών.
Συνολικά λοιπόν τα μηχανήματα έργου κατατάσσονται σε 2 ομάδες και σε 8 ειδικότητες δηλαδή 16 διαφορετικές άδειες χειρισμού μηχανημάτων έργου. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κάθε μία ειδικότητα έχει γίνει προσπάθεια να καταταγούν μηχανήματα παρόμοιας λειτουργίας η οποία όμως σε κάποιες περιπτώσεις απέτυχε τελείως.
Μετά από αυτήν την εισαγωγή θα αναφερθώ στις δυσλειτουργίες και στα ευτράπελα της απόφασης αυτής.
Για να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα θα θυμίσω ένα ανέκδοτο των δεκαετιών 1970 και 1980 όπου κοροϊδευτικά ο πολύς κόσμος έλεγε <<Το δικό μου ΝΤΑΤΣΟΥΝ είναι ΤΟΥΟΤΑ>> διαβάζοντας το ΤΟΥΟΤΑ ωσάν να ήτο με Ελληνικά γράμματα. Κάπως με παρόμοιο τρόπο έχουν καταγραφεί και τα μηχανήματα στις ειδικότητες π.χ. <<σύνθετα εκσκαπτικά και φορτωτικά μηχανήματα τύπου JCB (ΤΣΙ-ΣΙ-ΜΠΙ), CATERPILLAR, LIEBHERR κ.λ.π.>> η <<Ανυψωτικά περονοφόρα μηχανήματα (τύπου ΚΛΑΡΚ, κ.λ.π.)>> Το κ.λ.π. μάλλον το έγραψαν για να μην αποκλείεται η χρήση των όμοιων μηχανημάτων άλλων εταιριών. Το απαράδεκτο αυτού του τρόπου καταγραφής των μηχανημάτων είναι ότι στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως διαφημίζονται έμμεσα μηχανήματα συγκεκριμένων εταιριών χωρίς να έχει κάποιος την ευαισθησία να σταματήσει την παρανομία.
Και ας περάσουμε σε κάποια παραδείγματα δυσλειτουργίας και εμποδίων που προκαλεί η απόφαση αυτή.
Στην ειδικότητα 5, εργασίες υπογείων έργων και μεταλλείων κατατάσσονται τα μηχανήματα διανοίξεως στοών-σηράγγων (αρουραίοι) (ειδικότητα 5.1) μαζί με αυτά του συνόλου των μηχανημάτων εκσκαφής και φόρτωσης στα υπόγεια, δηλαδή και τα άνω και τα κάτω των 200 ίππων (ειδικότητες 5.3 και 5.4), αγνοώντας τον αρχικό διαχωρισμό των Ομάδων που αναφέρεται στο ΠΔ 113 που είναι κάτω η πάνω από 120 Kw (161 ίπποι). Επίσης στην ίδια ειδικότητα 5.5 κατατάσσονται και οι <<Μεγάλοι ηλεκτροκίνητοι εκσκαφείς (αποθέτες-απολύτες-ταινιόδρομοι), αποκαλύψεως και εξορύξεως λιγνίτη και λοιπών υλικών τύπου ΚΡΟΥΠ και λοιπών τύπων>> με αποτέλεσμα μέχρι να εκδοθεί η απόφαση Αριθμ.Οικ.21904/56/Φ113/7.3.2018 οι τοπικοί φορείς εκδόσεως αδειών, ερμηνεύοντας τις μέχρι τότε ισχύουσες αποφάσεις, απαιτούσαν ο υποψήφιος χειριστής φορτωτού υπογείων κάτω των 200 ίππων (ειδικότητα 5.4) να εξεταστεί και για την ειδικότητα 5.5 δηλαδή να εξεταστεί για μηχανήματα τα οποία δεν είχε δει ούτε σε φωτογραφία. Το αδιέξοδο αυτό ήρθη μέχρι ένα βαθμό με την ως άνω αναφερόμενη απόφαση, με την οποία δίδεται η δυνατότητα απόκτησης άδειας επί μέρους μηχανήματος έργου και όχι του συνόλου της ειδικότητας, αλλά μόνο για όσους κάνουν αίτηση μέχρι 31/12/2020 στην συνέχεια πάλι επανέρχεται το αδιέξοδο.
Άλλη μία περίπτωση είναι αυτή της ειδικότητας 7. Εργαζόμενος κάτοχος αδείας ειδικότητας 7.2 διατρητικού φορείου με θερμική μηχανή αν θέλει να αποκτήσει και άδεια για ηλεκτροκίνητο διατρητικό φορείο ειδικότητα 7.3, η αδειοδοτούσα αρχή απαιτεί να εξεταστεί και για την ειδικότητα 7.1 στην οποία κατατάσσονται τα γεωτρύπανα και μάλιστα σε αυτήν την περίπτωση δεν ισχύει η μέριμνα της απόφασης 21904/56/Φ113.
Η αλλοπρόσαλλη αυτή ερμηνεία εκτός από τις δυσκολίες που προκαλεί στο να αποκτήσει κάποιος μια άδεια χειρισμού μηχανήματος, διότι απαιτεί να εξεταστεί και σε μηχανήματα που δεν έχει δει στην ζωή του, προκαλεί και σημαντική οικονομική επιβάρυνση για τον υποψήφιο, επειδή ζητούν να καταβάλει το αντίτιμο των παραβόλων για το σύνολο της ειδικότητας. Για να γίνει πιο κατανοητό και πόσο οικονομικά επιβαρυντικό για έναν εργαζόμενο είναι το θέμα θα πρέπει να αναφέρουμε ότι για την απόκτηση του συνόλου της ειδικότητας 5 θα πρέπει ο εργαζόμενος να καταβάλει 389 €. για παράβολα, δηλαδή ένας χαμηλόμισθος εργαζόμενος, που αμείβεται ως εκπαιδευόμενος, θα πρέπει να καταβάλει τον μισό του μισθό για να ελπίζει ότι αποκτώντας την άδεια χειριστού θα βελτιώσει την οικονομική του κατάσταση.
Με αυτά τα παραδείγματα τα οποία αφορούν σε υπόγεια μεταλλεία μεν, αλλά πιστεύω ότι ισχύουν και για τις άλλες ειδικότητες, γίνεται κατανοητό το πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα της απόκτησης άδειας χειριστού μηχανήματος έργου.
ΥΓ: Θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από τους συναδέλφους μου που έχουν παρόμοια προβλήματα σε άλλες ειδικότητες και δεν έχω αναφερθεί σε αυτά, αλλά η ενασχόληση μου αποκλειστικά με υπόγεια με κάνει να γνωρίζω καλλίτερα τα προβλήματα των υπογείων έργων εκμεταλλεύσεως.
Πηγή: Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων