Η site specific performance «Λατομείο Θάλασσα» πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 22ης Μαΐου στο ομώνυμο λατομείο του Κουμελά Τήνου. Το επιβλητικό λατομείο μετατράπηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του σε μουσική και θεατρική σκηνή. Εξερευνώντας την ύλη του μαρμάρου, τα επίπεδα εξόρυξής του, τη μεταμορφωσιγενή του φύση και τη λειτουργία του ως υλικού μνήμης, η παράσταση έγινε μια σύνθεση τοπίου. Οι ήχοι του μαρμάρου μέσα στο λατομείο ενώθηκαν με τους ήχους από τους τεχνίτες που το σμιλεύουν. Ταυτόχρονα, ένα σύνολο πνευστών και κρουστών, ένα γυναικείο πολυφωνικό σύνολο, αφηγηματικός λόγος και κίνηση συνέθεσαν μια τελετουργία κατάβασης στα επιμέρους επίπεδα του λατομείου.
Ανάμεσα στα τεράστια μάρμαρα, που έχουν δημιουργήσει στον σκηνικό φυσικά γεωμετρικά «πατώματα», αλλά και τις μοναδικές αποχρώσεις που δημιουργεί το πράσινο μάρμαρο, μια ανήσυχη καλλιτεχνική ομάδα αποφάσισε να στήσει στο Λατομείο του Κουμελά την «σκηνή» της site specific performance της, δηλαδή μιας μουσικοχορευτικής performance που κάνει οργανικό μέρος της τον ίδιο τον χώρο στον οποίο συμβαίνει.
Το «Λατομείο Θάλασσα», όπως και είναι ο τίτλος της εν λόγω παράστασης, δεν θα μπορούσε να είχε συμβεί χωρίς την συμβολή του «Κοινωνώ Gathering», του καλλιτεχνικού οργανισμού του οποίου ηγείται ο Χρήστος Αρτέμης και που διοργάνωσε το residency «Four One Plus Elements 2022», στο νησί της Τήνου από τις 25/4 έως τις 23/5. Σε αυτό συμμετείχαν 35 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο που «συνομίλησαν» με το νησί των Κυκλάδων για να καταθέσουν τα δικά τους έργα σε ιδιαίτερα σημεία του νησιού.
Ήταν μεγάλο στοίχημα για τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες να κάνουν ουσιαστικά μια επιτόπια παραγωγή. Όσον αφορά, το «Λατομείο Θάλασσα», τόσο ο Ανδρέας Λεβισιανός, που έγραψε και διηύθυνε την μουσική της performance, όσο και η Δήμητρα Κάνδια, που συνέλαβε την ιδέα, έγραψε το κείμενο και ανέλαβε τον φωνητικό σχεδιασμό (και οι δυο τους έχουν έδρα το Βερολίνο), δεν είχαν επισκεφθεί ακόμη το Λατομείο του Κουμελά όταν άρχισαν να σχεδιάζουν την παράσταση -ουσιαστικά, έκαναν μόνο τις πρόβες της «τελικής ευθείας» σε αυτό.
Σε αυτή την performance, ο θρήνος αποτυπώνεται σε μια πορεία κατάβασης, εν είδει κηδείας, από το υψηλότερο σημείο του λατομείου ως την επιφάνεια της γης.
Το «Λατομείο Θάλασσα» κατάφερε να εκμεταλλευτεί πλήρως το σκηνικό. Οι μουσικοί βρήκαν τις θέσεις τους καθένας σε μια γωνιά των πολυεπίπεδων μαρμάρων, όσο οι γυναίκες της «επικήδειας πομπής» -δηλαδή, οι τραγουδίστριες αλλά και οι χορεύτριες- περιδιάβαιναν τα μάρμαρα σε μια σειρά από πράξεις που απέδειξαν εν τέλει πως, όλα αυτά που μοιάζουν με ανάβαση στην ζωή, δεν είναι παρά μια κατάβαση προς το αναπόφευκτο.
Πέρα από την προφανή χρήση των επιπέδων του σκηνικού και της κατάβασης, η site specific performance εκμεταλλεύτηκε και το ίδιο το υλικό του μαρμάρου: από την μία, αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν κρουστό, κι από την άλλη, η Δήμητρα Κάνδια, στο ιδιαίτερα πυκνό και δυνατό κείμενό της, επιδόθηκε σε ποιητικές μεταφορές «από πέτρα».
Μουσική σύνθεση και διεύθυνση: Ανδρέας Λεβισιανός
Σύλληψη/Κείμενο/Φωνητικός σχεδιασμός: Δήμητρα Κάνδια
Σκηνοθεσία/Χορογραφία: Μαριλένα Κατρανίδου
Κινηματογράφηση/Σκηνοθεσία Streaming: Μάνος Αρβανιτάκης & Χρήστος Ατζινάς
Ηχοληψία: Steve Bates
Γραφικός Σχεδιασμός: Niko Crnčević
Οργάνωση Παραγωγής: Αλεξία Παππά
Παραγωγή: ΚΟΙΝΩΝΩ Tinos Art Gathering
Καλλιτεχνικός Διευθυντής, ιδρυτής ΚΟΙΝΩΝΩ: Χρήστος Αρτέμης
Πηγή: www.kathimerini.gr
