Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων, ένα από τα πιο φημισμένα παραδείγματα γοτθικής αρχιτεκτονικής, υπέστη μεγάλη ζημιά από τις φλόγες την περασμένη Δευτέρα – ένα κτίριο που κουβαλά αιώνες ιστορίας και είναι σύμβολο της Γαλλίας. Η Notre Dame είναι αναντικατάστατη, με ιστορία τόσο μεγάλη όσο το καμπαναριό που κατέρρευσε στην πυρκαγιά. Χτισμένος στα ερείπια δύο παλαιότερων εκκλησιών στο Ile de la Cite στο κέντρο του Παρισιού, ο καθεδρικός ναός προσελκύει περίπου 13 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως, οι οποίοι θαυμάζουν τα κυματιστά του υποστηρίγματα, τις φωτεινές του χρωματισμένες γυάλινες επιφάνειες, τα τερατόμορφα αλλά αξιαγάπητα gargoyles.
Η ανέγερση της Notre Dame ξεκίνησε το 1163, όταν ο Πάπας Αλέξανδρος Γ ‘έβαλε το θεμέλιο λίθο. Δεν ολοκληρώθηκε μέχρι το 1334 και το ποσό του χρόνου και των χρημάτων που δαπανήθηκαν για αυτό αντανακλά το αυξανόμενο κύρος της πόλης. Με την πάροδο του χρόνου, έχει δει στέψεις, βανδαλισμούς και άλλα ιστορικά γεγονότα – χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ως αποθήκη κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Χρησίμευσε ως σκηνικό για το βιβλίο “Notre Dame de Paris” του Βίκτωρ Χούγκο (γνωστό στα αγγλικά ως “The Hunchback of Notre Dame”). Η θέση του βιβλίου στη γαλλική λογοτεχνία σήμαινε ότι οι κλήσεις για αποκατάσταση είχαν τελικά ληφθεί υπόψη στα μέσα του 19ου αιώνα – μεγάλο μέρος της σημερινής δομής δεν χρονολογείται στον 12ο αιώνα, αλλά στο 19ο.
Αλλά ενώ το ίδιο το κτίριο θεωρείται από πολλούς ως έργο τέχνης, δεν είναι μόνο η εξωτερική πέτρινη δομή του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων που είναι αναντικατάστατη. Είναι επίσης όλα όσα περιέχει, από τα πολλά θρησκευτικά γλυπτά μέχρι τα αρχαία βιτρό, στους πολυελαίους και τα όργανα και τις καμπάνες της εκκλησίας, στα εκκλησιαστικά άμφια και στα ιερά κειμήλια. Ορισμένα από αυτά είχαν απομακρυνθεί πρόσφατα για αποκατάσταση. Κάποια όχι. Αλλά τα καλά νέα προέκυψαν την επομένη της φωτιάς: Σημαντικά κειμήλια είχαν σωθεί.
Τα τρία μεγαλύτερα και τα παλαιότερα βιτρό επέζησαν. Το τεράστιο εκκλησιαστικό όργανο, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1730 και διαθέτει περίπου 8.000 σωλήνες, είναι επίσης άθικτο, αν και μπορούσε να έχει υποστεί βλάβη από τη θερμότητα ή το νερό. Στο Μαυσωλείο του Claude-Henry d’Harcourt, ο γενικός υπολοχαγός των στρατιωτών του βασιλιά, που πέθανε στην ηλικία των 65 ετών, απεικονίζεται αιώνια σε ένα λευκό μαρμάρινο γλυπτό που χρονολογείται το 1776. Στο ιερό, ένα άσπρο μαρμάρινο άγαλμα της Παναγίας με το Χριστό (Madonna and Child) – μία από τις 37 αναπαραστάσεις της Παναγίας στον καθεδρικό ναό – που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα (αν και μεταφέρθηκε στο ναό μόλις το 1818). Στο εσωτερικό του ιερού επίσης, άθικτο παρέμεινε το άγαλμα “Κάθοδος από το Σταυρό” του Γάλλου γλύπτη Nicolas Coustou, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από μάρμαρο Pietà το 1725.
Πηγές: associated press, washington post, usa today
