Ακόμη ένα κατάστημα εγκαινίασε ο Μανόλο Μπλάνικ, αυτή τη φορά στη λεωφόρο Μάντισον, στη Νέα Υόρκη σε ένα εμβληματικό κτίριο του 1923, με δύο ξεχωριστές βιτρίνες. Η μία οδηγεί στην γυναικεία συλλογή, και η άλλη είναι αφιερωμένη στους άνδρες. Συνδεδεμένη εσωτερικά, αλλά με κάθε χώρο να έχει ξεχωριστή διακόσμηση και προσωπικότητα.
Άσπρο για εκείνη, έντονο μπλε για εκείνον, στη νέα μπουτίκ παπουτσιών του διάσημου σχεδιαστή, δεσπόζει το μάρμαρο με δύο βενετσιάνικους πολυελαίους να το φωτίζουν. «Δημιούργησα ένα μέρος για να είναι οι πελάτες χαλαροί», είπε ο Μπλάνικ, ο οποίος αγαπά πολύ την αρχιτεκτονική και σχεδίασε το νέο χώρο με την ανιψιά του και διευθύνουσα σύμβουλο της εταιρείας, Κριστίνα και τον διακοσμητή εσωτερικών χώρων Ντέιβιντ Τόμας.
Αν και υπήρχαν σκέψεις ότι ίσως να μην είναι κατάλληλη η περίοδος λόγω επιδημίας για το άνοιγμα ενός νέου καταστήματος ο ενθουσιασμός του Μπλάνικ ήταν μεγάλος. Εξηγεί στην «Vogue»:«Είμαι φοβισμένος από την μία, που άνοιξα ένα νέο κατάστημα στη Νέα Υόρκη. Δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη στιγμή… Από την άλλη σκέφτηκα «ναι! Γιατί όχι;»
Οι άνθρωποι είναι πεσμένοι ψυχολογικά, λόγω της πανδημίας για να ψωνίσουν. Ποιο θα είναι το κίνητρο; Κάτι διαφορετικό… Μερικές φορές ένιωθα πως το κεφάλι μου θα εκραγεί, αλλά ολοκλήρωσα τη συλλογή… και νομίζω ότι είναι μία από τις καλύτερες συλλογές που έχω κάνει», λέει ο σχεδιαστής. «Δεν κάνω μεγάλες αλλαγές δεν ακολουθώ τη μόδα, αλλά σχεδιάζω σκεπτόμενος με την έννοια του “ σαν” ή “ γιατί όχι….”. Και αυτή τη φορά σχεδίασα με αυτόν τον τρόπο. Η μαξιμαλιστική προσέγγιση που υιοθέτησα ήταν μια απάντηση στους περιορισμούς του κλειδώματος». Ο σχεδιαστής προβλέπει την επιστροφή στην αναζήτηση ευχαρίστησης και στον αισθησιασμό – «επειδή η μόδα είναι αισθησιακή σε κάθε περίπτωση».
Για το νέο του κατάστημα ο σχεδιαστής εμπνεύστηκε από την πρώτη του επίσκεψη στη Ν. Υόρκη το 1974 και προτίμησε το μάρμαρο για να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, κάτι που έχει κάνει και σε άλλα καταστήματά του, χρησιμοποιώντας το, στα πατώματα, αλλά και στα ράφια, ένα υλικό που αγαπά ιδιαίτερα, όπως και την αρχιτεκτονική, βάζοντας πάντα στους χώρους του τις δικές του πινελιές.
