Δίπλα στους περίφημους κήπου του Λουξεμβούργου, στην οδό των Μεδίκων, της οικογένειας που δημιούργησε τις συνθήκες για να ανθίσει η αναγέννηση τον 15ο αιώνα, στον αριθμό 5, μία Γαλλίδα έστησε μία γκαλερί και την βάφτισε με το όνομα «Achillea» από τις ιαματικές ιδιότητες του φυτού αχιλλέα.
Και έστησε μία έκθεση γεμάτη φως, μελτέμι των Κυκλάδων και κάτι από την πιο βαθιά ουσία της Νάξου. Μία έκθεση με έργα από ναξιώτικο μάρμαρο.
Μάρμαρα από τα λατομεία του νησιού, σμιλευμένα από τα χέρια του γερμανού γλύπτη Ingbert Brunk που ζει και δημιουργεί εδώ και τριάντα πέντε χρόνια στο νησί.
Δυο φουντωτές ελιές γεμάτες με καρπούς στην είσοδο, και στοίχοι του Ελύτη άρπαζαν το κοινό και το στροβίλιζαν σε μεσογειακούς κυκλώνες.
Δύο τεράστιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μία με τον Ναό της Δήμητρας στο Σαγγρί και μία με την περίφημη Πορτάρα, να αναδεικνύουν την αίσθηση του μέτρου, τη αποκαλυπτική αλήθεια του κυκλαδίτικου ήλιου, και το νήμα που συνδέει εδώ και 25 αιώνες τους τεχνίτες του κυκλαδίτικου μαρμάρου.
Τα έργα του Μπρουνκ θαρρείς και αιωρούνται στο χώρο, εύπλαστα σαν πλαστελίνη, μονοκονδυλιές από μάρμαρο, ανάλαφρα και επιβλητικά ταυτόχρονα, αναδεικνύουν τα μοναδικά χαρακτηριστικά του ναξιώτικου μαρμάρου. Την λαμπερή διαφάνειά του, τις έντονες πολυχρωμίες του, την αίσθηση των αιώνων που κουβαλάει πάνω του.
Την έκθεση συμπληρώνει εξαιρετικά το βίντεο του σκηνοθέτη Μενέλαου Καραγιάννη που περιέχει τη ματιά ναξιωτών πάνω στο έργο του Brunk και διεισδυτικές αναγνώσεις του έργου του από την Κατερίνα Κοσκινά και το Χάρη Καμπουρίδη. Μαγευτικές εικόνες με τα λατομεία μαρμάρου του νησιού, πλάνα από τις βοτσαλωτές παραλίες, στην ανατολική Νάξο και η φωνή της Κοσκινά απλή και αποκαλυπτική να μιλάει για τα αυτονόητα:
“Η σχέση που συνδέει τον κάθε άνθρωπο με το δημιουργό, το έργο τέχνης με τη δημιουργία, είναι μία σχέση που δυστυχώς ξεχνάμε. Και ο Ingbert μας τη θυμίζει με πάρα πολύ ξεκάθαρο τρόπο, με πολύ συγκίνηση την οποία προφανώς αισθάνεται και ο ίδιος, με μεγάλο σεβασμό στη φύση και τους ανώνυμους καλλιτέχνες του Πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού, δηλαδή 4 χιλιάδες χρόνια πίσω, και μας θυμίζει το μεγάλο ρόλο που έπαιξε στην ευρωπαϊκή ιστορία και στον ευρωπαϊκό πολιτισμό ο κυκλαδικός πολιτισμός.”
Τη βραδιά των εγκαινίων, το πιάνο της γκαλερί μετατράπηκε σε φιλόξενο τραπέζι, όπου κεφάλια ναξιώτικης παλαιωμένης γραβιέρας, κλείναν πονηρά το μάτι στους φιλότεχνους και τους υπενθύμιζαν ότι όταν γευτείς την ουσία ενός τόπου, δεν τον ξεχνάς.
Ένα μαγευτικό ελληνικό απόγευμα κάτω από τη γαλλική σημαία που ανέμιζε στο διπλανό κτήριο της Γαλλικής Γερουσίας.
Η έκθεση ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου
Ταξιδιωτικός Συντάκτης, voltarw.blogspot.com
Πηγή: www.huffingtonpost.gr
