Αρκετά σημαντικά στοιχεία για τον κλάδο των διακοσμητικών λίθων προκύπτουν από την ανάλυση της βάσης δεδομένων του Πανεπιστημίου Οξφόρδη (2013) για την συνεισφορά της λατόμευσης της σκαλιστής πέτρας κατά τη Ρωμαϊκή εποχή.
Διαχρονικά τα μάρμαρα αποτελούσαν απαραίτητη και περιζήτητη πρώτη ύλη ώστε να κατασκευαστούν περίτεχνα αγάλματα τα οποία να διακοσμήσουν ναούς και τα δημόσια κτήρια. Έτσι, στους ρωμαϊκούς χρόνους τα μάρμαρα φαίνεται να χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα, ενώ σύμφωνα με την έρευνα συμπεραίνεται ότι τον 2° μ.Χ. αιώνα οι Ρωμαίοι ίδρυσαν για το εμπόριο των μαρμάρων το Imperial ratio marmorum = γραφείο εμπορίας μαρμάρων ενώ η τροφοδοσία εξυπηρετούνταν από τις δεκάδες ενεργές λατομικές εκτάσεις. Τα συνολικά καταγεγραμμένα λατομεία μαρμάρου ήταν 792, από τα οποία πάνω από το 50% – τα 478 – λειτουργούσαν στις μέχρι και σήμερα λατομικές χώρες, δηλαδή Ελλάδα, Ιταλία, Τουρκία & Ισπανία.
Εφόσον δεχτούμε ότι η διαπίστωση του καθηγητή κ. Κορρέ που έγραψε στον πρόλογό του βιβλίου του “Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα” (Εκδόσεις Μέλισσα): «Ένας καλός λατόμος είχε πολύ συχνά στη σκέψη του μερικά από τα προβλήματα του γλύπτη ή του αρχιτέκτονος και έκανε υπολογισμούς που απαιτούσαν καλλιέργεια σκέψεως. Έπρεπε να παρατηρεί και να διαχειρίζεται ένα πολύ δύσκολο υλικό. έπρεπε να συλλαμβάνει πολύπλοκους συνδυασμούς γεωλογικών, γεωμετρικών, καλλιτεχνικών και μηχανικών παραγόντων….», έρχεται σε αντίθεση με την επικρατούσα κοινή γνώμη ότι η λατομική εργασία ήταν συνδεδεμένη με καταναγκαστικά έργα, σκλαβιά και υποδούλωση.
Επομένως, στις μέρες μας δείχνει να είναι μονόδρομος να αναζητήσουμε τρόπους ώστε να διευρύνουμε τις συνεργασίες μας, να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και να αναθεωρήσουμε αποστεωμένες απόψεις, περί ορυκτού πλούτου της Ελλάδος.
